لم را ببینم. پس از مشاهده فیلم در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، طراحی نهایی را انجام دادم و از صحنه‌ای استفاده کردم که بچه در حال فریاد زدن بود، هرچند معمولاً در پوسترها از صحنه‌های پایانی فیلم استفاده نمی‌شود. اما این پوستر به نظرم یکی از ماندگارترین آثار من بود.»

حدت در مورد انتخاب گواش به جای رنگ روغن برای طراحی پوسترها گفت: «گواش رنگ‌ها را شفاف و پرتلالو نشان می‌دهد و ظرافت بیشتری در اجرا دارد. همچنین، به دلیل اینکه از پوسترها فیلم گرفته می‌شد، گواش مناسب‌تر بود، زیرا بازتاب و تغییر حالت رنگ‌ها روی بوم در آن کمتر است.»

وی در پاسخ به این پرسش که چرا بعد از سال ۱۳۷۷ پوستر سینمایی طراحی نکرد، اظهار کرد: «من همیشه دوست داشتم پوستر طراحی کنم، اما شرایط اجازه نداد. یک بار پوستر ساختم، اما هیئت بازبینی ارشاد آن را نپذیرفت. به آن‌ها گفتم که سال‌ها تجربه‌ من بیشتر از سن جمعی آن‌هاست و از این‌رو دیگر کار نکردم. اگر این روند ادامه پیدا می‌کرد، پوسترهای سینمایی ایران بهتر می‌شد. اما اکنون هم برخی هنرمندان توانسته‌اند آثار خوبی ارائه کنند.»

محمدعلی حدت در بخش دیگری از سخنان خود به یاد مرحوم حاج مصورالملکی پرداخت و از تأثیر او در هنر یاد کرد. او تأکید کرد که نباید هنرمندان برجسته فراموش شوند و باید تلاش کرد تا ظرافت‌های هنر ایرانی به جهان معرفی شود. حدت در خصوص انتخاب دوباره نقاشی در صورت بازگشت به گذشته گفت: «عشق نقاشی مرا انتخاب کرد و من عاشقانه به دنبال آن رفتم. نقاشی صدایم زد و من با تمام وجود پاسخ دادم.»

او به جوانان توصیه کرد: «برای رسیدن به اهداف خود باید تلاش و پشتکار داشته باشید. هنر نیاز به عشق و کوشش فراوان دارد. هیچ‌کس به راحتی به موفقیت نمی‌رسد. جوانان باید پا به میدان بگذارند و تلاش کنند تا هنر ایرانی را به جایگاه شایسته‌ای برسانند.»

حدت در پایان تأکید کرد: «تصویر بهترین وسیله برای بیان احساسات است. پوسترها سندی هستند که حرف‌های بسیاری در خود دارند. هنر عشق است و این عشق در اصفهان به سراغ من آمد. اما برای پیشرفت باید آموزش دید و تجربه کسب کرد. باقی آن حاصل حضور در دل طبیعت و عشق به هنر است.»