پیکرهی بزرگ و خمشدهی سیاهرنگ در تصویر، به نوعی تداعیگر سایهی سنگین جامعه، سرپرست یا حتی خود سیستم حمایتی است؛ بدنی عظیم و تهیچهره که در حال تماس با کودکی کوچک، شکننده و سفیدرنگ است. این تضاد رنگی و فرمی، بهوضوح به مفهوم نابرابری قدرت و آسیبپذیری کودک یتیم اشاره دارد. لکههای قرمز در پاها و پایین تصویر، گویی ردپای خشونت، رنج و زخمهای نادیدهگرفتهشدهی این کودکاناند که حتی در سکوت هم فریاد میکشند.
Responses