سال ۱۳۵۰ جشن هنر تجربی بود و تمهای گذشته را در خود جای داد. مکان اجرای نمایش از فرم کلاسیک خود خارج شد و به جای آن از تخت جمشید، نقش رستم، آرامگاه حافظ، گنبد عضد، خانههای قدیمی، کاروانسراها و قهوهخانههای شیراز استفاده شد. یانیس گزناکیس با اجرای نخستین جهانی “پرسفاسا” جلب توجه کرد.
موریس بژار دو باله طراحی کرد؛ یکی باله «گلستان» بر اساس گلستان سعدی و دیگری «فرح» برای قدردانی از فرح پهلوی. کار گلستان موریس بژار از موسیقی سنتی بلوچستان الهام گرفته شده بود. این باله با صدای رضوی سروستانی و نوازندگی سه تار جلال ذوالفنون به پایان رسید.
آندره گریگوری و گروه منهتان پراجکت با اجرای آلیس در سرزمین عجایب در یک میوهفروشی، شهر شیراز را هیجانزده کرد. پیتر بروک با اجرای نخستین جهانی اورگاست تد هیوز، ارکستر مجلسی مسکو به رهبری رودلف بارشای نیز به سناریوی اجرایی پرداختند.
ارکستر فیلارمونیک کراکوی به رهبری یرژی کاتلویچ، نمایش کهن ایران و اجرای آهنگساز ایتالیایی برنو مادرنا با نخستین اجرای جهانی تراوش نور، کاتی بربریان، گراند ماژیک سیرکوس به اجرا درآمدند. گروه اوین تئاتر و استادان موسیقی ایران نیز در این جشن هنر شرکت کردند و بیژن مفید با نمایش ماه و پلنگ تحسینبرانگیزی داشت.